Visit Dubrovnik

Kuszące desery z południa Chorwacji, których nie można pominąć

Żaden obiad nie będzie kompletny bez jego słodkiej części, więc i słone specjały, z których dumna jest Żupania dubrownicko-neretwiańska, potrzebują swojego „finału” w postaci deseru. Często słyszymy, że na wakacjach kalorii się nie liczy i to, że desery trafiają do serca, co na pewno się stanie, jeśli skosztujesz którejś z dubrownickich słodkich przekąsek.

Wspólnym mianownikiem wszystkich deserów, będących dumą regionu dubrownicko-neretwiańskiego, jest sposób przygotowania, w którym wykorzystuje się lokalne składniki i tradycyjne techniki, a także bogata tradycja gastronomiczna sięgająca stuleci. To dlatego desery, o których mowa, to znacznie więcej niż słodkie zakończenie – ich smaki opowiadają prawdziwe historie wyjątkowego regionu śródziemnomorskiego, a kuchnia tego regionu może poszczycić się różnorodnością oferty. W deserach dominują też znane składniki, takie jak pomarańcze i migdały, co nadaje im szczególny smak i konsystencję. Dają nie tylko rozkosz gastronomiczną, która zaspokoi nawet najbardziej wymagające kubki smakowe, ale reprezentują także bogate dziedzictwo.

Desery charakterystyczne dla Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej

Każda opowieść o deserach zaczyna się od rožaty, kremowego ciasta przypominającego pudding. Ten gastronomiczny symbol znajduje się w ofercie wielu dubrownickich restauracji, a przy odrobinie wprawy i dozie precyzji możesz spróbować przygotować go w domu według sprawdzonej receptury.

Jeśli powiew wakacji na południu chcesz zabrać ze sobą, arancini będą doskonałym wyborem. Jak sama nazwa wskazuje, arancini robi się najczęściej z pomarańczy, ale równie smaczne są ze skórki innych owoców cytrusowych, np. cytryny czy grejpfruta. Orzeźwiające arancini są doskonałym dodatkiem do filiżanki kawy lub herbaty. Mogą być także świetną pamiątką, która w jednym opakowaniu zawrze charakterystyczny smak bogatej tradycji kulinarnej południa Chorwacji. Jeśli chcesz ich spróbować, przedstawiamy sprawdzony przepis.

Kolejnym owocowym deserem są suszone figi, przysmak mający długą tradycję w lokalnej kuchni. Suszone na słońcu, zachowują naturalną słodycz i soczystość, a jeść je można same lub w połączeniu z orzechami, miodem lub serami, tak by stworzyć idealną równowagę słodkiego i słonego smaku. Dodatkowo, woreczek suszonych fig to wspaniała pamiątka, która zadowoli każdego smakosza.

Gdy zapytasz miejscowych o polecane desery, jedną z odpowiedzi będzie też z pewnością krokant. I on stanowi część tradycji tego regionu, a jest wyjątkowy, ponieważ do jego przygotowania wystarczą tylko trzy składniki – cukier, oczyszczone migdały i woda. Niezależnie od prostoty składników, krokant wyróżniają się bogactwem smaku. Migdały odpowiadają za gastronomiczny luksus i podobnie jak arancini są idealnym dodatkiem do filiżanki ulubionego, gorącego napoju. Popularny jest wśród turystów jako słodka pamiątka, gdyż dzięki jednemu pudełku krokantu, dostępnego w wielu cukierniach i delikatesach, każdy turysta może jeszcze długo przywoływać wspomnienie wakacji.

Wycieczka za miasto odkryje przed Tobą jeszcze więcej wyjątkowych deserów. Gdy mowa o nieco nietypowych, ale niezwykle smacznych recepturach, na samym szczycie znajduje się tort stonska torta od makarula w którym główną rolę odgrywa makaron. Ten nieco nietypowy składnik tortu odpowiada za jego specyficzną konsystencję, dlatego każdy, kto go skosztuje, jest zaskoczony jego smakiem. Do makaronu, czyli makaruli, dodaje się tradycyjne składniki tego regionu – migdały, orzechy włoskie, cytryny… Deser jest charakterystyczny dla półwyspu Pelješac, ale można się nim rozkoszować w całym regionie dubrownicko-neretwiańskim.

Dla miłośników tortów mamy jeszcze jeden pyszny deser – padišpanj czyli tort biszkoptowy który świetnie komponuje się z winem prošek. To starodawne ciasto wyróżnia się prostotą, gdyż do jego przygotowania potrzebne są jedynie trzy „zwykłe” składniki – jajka, cukier i mąka. Tort najczęściej można zobaczyć na weselach, a na południe Chorwacji przywieźli go żeglarze z Hiszpanii.

Każdy, kto chce poznać prawdziwe aromaty wyspy Korčula, nie powinien przegapić lumblii, jednego z tradycyjnych ciast tej wyspy. Za jego niepowtarzalny smak odpowiadają orzechy włoskie, migdały, rodzynki, cytryny, pomarańcze i różne przyprawy, zaś kropką nad „i” jest varenik, czyli zredukowany moszcz winny, charakterystyczne dla kuchni babć owego regionu, gdy używano go jako słodzika.

Desery z południa Chorwacji są bardzo różnorodne, od luksusowych z wieloma składnikami, po równie pyszne, sporządzone tylko z trzech lub czterech składników. Właśnie taka jest kontonjata, czyli słodka galaretka z pigwy, cukru i cytryny. Po schłodzeniu powstaje charakterystyczny deser, niosący ze sobą nutę tradycji i bogactwo lokalnych smaków.

Przedstawiliśmy tylko część deserów, którymi może poszczycić się gastronomia regionu dubrownicko-neretwiańskiego. Wiadomym jest: kto skosztuje jednego z deserów, nie oprze się pozostałym – słodkie smaki tradycji i autentyczna opowieść stojąca za każdym z nich, zachęcają do ich spróbowania!

Węgorze i żaby; autentyczne doświadczenie kulinarne, które warto przeżyć w dolinie Neretwy

Gdy zapuścisz się do obszaru zwanego pieszczotliwie „chorwacką Kalifornią”, odważ się skosztować węgorzy i żab, potraw charakterystycznych dla regionu Neretwy. Są obecne w tym regionie od wieków, dzięki czemu przepisy dopracowane są do perfekcji, co potwierdzają podniebienia zadowolonych gości, chętnie proszących też o „dokładkę”.

Dolina Neretwy „wyrosła” jako popularne miejsce wypoczynku wśród miłośników adrenaliny dzięki ujściu rzeki, a zwana jest także „chorwacką Kalifornią”. Miłośnicy kitesurfingu cieszą się tu wiatrem i morzem, ale nawet jeśli nie przepadacie za sportami adrenalinowymi, charakterystyczna wyjątkowa różnorodność przyrodnicza ujście Neretwy sprawia, że warto „przyciągnąć” wyprawę na skrajne południe Chorwacji. Miejsce styku Neretwy i Morza Adriatyckiego jest wyjątkowe ze względu na piękną i bogatą przyrodę, a płodna rzeka zapewnia idealne warunki dla rolnictwa, co umożliwia także niesamowite rozkosze gastronomiczne. Okolica słynie z doskonałej lokalnej kuchni; przede wszystkim produkcji mandarynek, fig, arbuzów i innych owoców, co stanowi doskonały wstęp do wyjątkowych przysmaków – oryginalnych specjałów doliny Neretwy, węgorzy i żab.

Węgorze i żaby to najbardziej znany przysmak regionu Neretwy

Każdą wizytę w dolinie Neretwy warto uzupełnić specyficznymi doznaniami gastronomicznymi. Dlaczego węgorze i żaby? Choć są to przysmaki, których nie każdy odważy się w pierwszej chwili skosztować, zdecydowanie warto dać im szansę, gdyż mowa o jednej z najsłynniejszych tradycyjnych potraw tych okolic. Żaby są obecne w menu od czasów starożytnych; niegdyś uważane za pożywienie ludzi ubogich, i dziś stały się nieodzowną częścią rekomendacji gastronomicznych dla każdego, kto szuka specyficznych smaków regionu Neretwy.

Bogate podmokłe siedliska tego obszaru zapewniają obfitość węgorzy i żab, nic więc dziwnego, że te dwa składniki już od wieków zajmują kultowe miejsce w diecie miejscowej ludności. Rozkoszują się nimi jednak nie tylko miejscowi, ale także goście, którzy w poszukiwaniu najlepiej przygotowanego przysmaku, odwiedzają region Neretwy.

Wygląda na to, że ilu kucharzy, tyle przepisów. Każdy ma swój sposób przyrządzania, a daniem, które szczególnie wyróżnia się jako przysmak, jest brudet z węgorzy i żab z Neretwy. Brudet, brodet, brujet – kilka nazw, ale jeden łączący je fantastyczny smak, który zadowoli podniebienia nawet najbardziej wybrednych smakoszy. Choć każde miejsce ma swoją recepturę, podstawą są zawsze świeżo złowione węgorze i żaby, do których dodaje się cebulę, czosnek, pomidory i różne zioła, a wyjątkowy smak uzyskuje się przez dodanie wina. Serwowany jest z polentą, a przygotowany ze świeżych składników i do perfekcji doprawiony, brudet z węgorza i żaby, daje bogatą kombinację smaków, która sprawia, że ​​trudno poprzestać na jednej porcji. O jego wyjątkowości świadczy fakt, że brudet znajduje się na liście chronionych niematerialnych dóbr kultury Republiki Chorwacji.

Brudet z węgorzy i żab to nie jedyne, czego warto skosztować odwiedzając dolinę Neretwy. Panierowane żaby uważa się za kolejną specjalność regionu. W smaku bardzo przypominają kurczaka, a soczystość zyskują dzięki marynacie z soku z cytryny, oliwy, soli i pieprzu. Ten lokalny przysmak, najlepiej smakuje w połączeniu z polentą lub nawet prościej z pieczywem i kieliszkiem dobrego wina.

Kolejnym tradycyjnym przepisem, który różni się w zależności od domu, jest ten na węgorze pieczone na rożnie, popularny sposób przygotowywania tradycyjnego posiłku. Tutaj również prosta, ale wyjątkowa marynata, sporządzona z oliwy, białego wina, czosnku i przypraw, odgrywa ważną rolę, a efektem pieczenia jest chrupiące, smaczne danie, o „dokładkę” którego prosi wiele osób.

Menu charakterystyczne dla doliny Neretwy pokazuje, że oferuje ona coś więcej niż tylko adrenalinę i naturalne piękno – autentyczną przygodę kulinarną, która jest równie ekscytująca, jak otaczający krajobraz. Dlatego też, nawet jeśli na początku nie jesteś pewien, czy węgorze i żaby są tym, co chcesz zobaczyć na swoim talerzu, skosztuj nowych potraw, bo zabiorą Cię one w wyjątkowo smaczną podróż.

Wyjątkowe i pyszne specjały rybne z Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej

Specjały rybne i owoce morza Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej przygotowywane są według jednych z najlepszych przepisów, których tradycja sięga dziesięcioleci, a nawet stuleci. Ryby są nieodzowną częścią diety śródziemnomorskiej, od czasów starożytnych często obecne w diecie mieszkańców, dziś wybieranej także przez turystów, poszukujących oryginalnych morskich smaków.

Centralne miejsce w gastronomii południa Chorwacji zajmują fantastyczne specjały rybne, a ich ukoronowaniem jest bogactwo owoców morza. Ryby i owoce morza są nie tylko nieodzowną częścią oferty turystycznej, ale także częścią wielowiekowej tradycji mieszkańców, którym możemy podziękować za zachowywanie unikalnych receptur i przekazywanie ich z pokolenia na pokolenie.

Warto podkreślić, że rybołówstwo jest głęboko zakorzenione w kulturze naszego regionu. Bogactwo morza pozwoliło ludności uczynić ryby i owoce morza niezbędną częścią menu. Tradycja rybołówstwa i dziś kryje się za wyrafinowaną sceną gastronomiczną, którą Dubrownik, jego okolice, wyspy i dolina Neretwy oferują swoim gościom. Specjały rybne podbijają bogactwem smaków i sposobem przygotowania, ale także historią, bo od zawsze są częścią życia i zwyczajów mieszkańców regionu.

Jakie są oryginalne specjały rybne?

Rozpoczniemy od bardzo prostego, ale ulubionego specjału rybnego, od którego zawsze „kusi podniebienia” – sardynek z grilla. Sekret ich fantastycznego smaku kryje się w ich prostocie, ponieważ oprócz tego, że są gotowe w kilka minut, wystarczy je tylko doprawić grubo mieloną solą. Nie potrzeba nawet dużej ilości dodatków, bo najlepiej smakują z kawałkiem świeżego pieczywa i orzeźwiającą sałatką oraz oczywiście lampką ulubionego wina. Metoda ta, dzięki swojej prostocie, pozwala wydobyć na pierwszy plan naturalny aromat ryby, bez konieczności dodawania rozmaitych przypraw.

Mówiąc o prostych daniach, nie możemy pominąć małży „na buzaru”. Małże w połączeniu z oliwą, pietruszką, czosnkiem, winem i innymi przyprawami, zachwycają nie tylko smakiem i zapachem, ale także szybkością i łatwością przygotowania. Małże „na buzaru” wnoszą na talerz odrobinę tradycji śródziemnomorskiej, dlatego miejscowi chętnie je przygotowują, a turyści równie chętnie je próbują.

Bogaty, ale orzeźwiający i wyjątkowy smak trafi na Twój talerz dzięki sałatce z ośmiornicy, lekkiemu i smacznemu daniu, szczególnie popularnemu latem. Ośmiornica ma swoją charakterystyczną konsystencję i wyrazisty aromat, a każdy uzupełnia ją według własnych upodobań. Najczęściej podaje się ją z ziemniakami i pomidorami, a jeśli chcesz podkreślić jej niepowtarzalny smak, najlepiej uzupełnić ją ulubionymi przyprawami kuchni śródziemnomorskiej – liściem laurowym, cebulą, czosnkiem, sokiem z cytryny, oliwą, solą, pieprzem…

Często zdarza się, że dawne pożywienie ubogich, dziś staje się prawdziwym specjałem. Tak jest i w przypadku dorsza, który również w Dubrowniku ma swoje tradycyjne dni. Obchodzone są one w grudniu, ponieważ ten słynny przysmak rybny tradycyjnie spożywa się w okolicach Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. I choć dorsz nie występuje w Morzu Adriatyckim, jest bardzo popularny wśród specjałów rybnych. Sposobów na jego przygotowanie, podobnie jak wielu innych dań, które przygotowywały babcie tego regionu, jest bardzo dużo – np. brudet, potem sposób „marynarski”, pod sačem (czyli pieczony pod peką), z ziemniakami czy polentą jako dodatkiem… Mówiąc o dorszu zawsze podkreśla się jego wartość odżywczą, gdyż jest doskonałym, niskokalorycznym źródłem białka, a polecany jest także w profilaktyce chorób serca. Kilka przepisów na najsmaczniejsze dania, w których króluje dorsz znajdziesz tutaj.

Jednym z dań, które cieszy się dużą popularnością wśród turystów, jest czarne risotto, które niezwykły wygląd zawdzięcza czerni, czyli atramentowi mątwy lub kałamarnicy, odgrywającemu główną rolę w tym pysznym daniu. Łączy w sobie morską tradycję i świeże, lokalne składniki. Za kremową konsystencję risotto odpowiadają ryby i owoce morza, co stawia je wysoko na liście dań, których nie można przegapić.

Gdy tematem rozmowy są specjały rybne, nie można pominąć ostryg. Są szczególnie popularne w rejonie Zatoki Małego Stonu na Pelješacu, gdzie panują idealne warunki do ich hodowli. Są pyszne pod każdą postacią, a szczególnie warto spróbować ich przyrządzonych na dwa sposoby – jako zupę lub w ich najprostszej postaci; z dodatkiem cytryny. Zupa ostrygowa to tradycyjne danie, które wnosi pełne bogactwo smaku, a serwowane jest na ciepło, udekorowane świeżą natką pietruszki. Do słonej zupy, doskonale pasuje kieliszek białego wina, które wykorzystuje się też do jej przygotowania. Zdecydowanie warto skosztować ostryg w ich najbardziej oryginalnej postaci, zupełnie świeżych,  skropionych kilkoma kroplami soku z cytryny. Na pierwszy plan wysuwa się ich bogaty smak, oraz szczególna konsystencja, co czyni je jednym z najsłynniejszych przysmaków regionu dubrownicko-neretwiańskiego.

W dolinie Neretwy brodet z węgorzy i żab jest jednym z najbardziej cenionych specjałów. Składniki, którymi ten region wyróżnia się na gastronomicznej mapie, mają za sobą długą tradycję. Smak brodetu jest intensywny, a najczęściej podaje się go z polentą, która doskonale równoważy jego bogactwo.

Mięsne specjały Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej: odkryj szeroką ofertę fantastycznych dań

Może nie ma ich tak wiele jak rybnych, ale mięsne specjały z południa Chorwacji zachowują niektóre z najbardziej autentycznych smaków regionu. Niosą w sobie wielopokoleniową historię, łączą lokalne składniki i wyróżniają się tradycyjnym sposobem przygotowania, dlatego są nieodzowną częścią gastro wycieczki po południu Chorwacji.

Pierwszym skojarzeniem z ofertą gastronomiczną Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej są ryby i owoce morza, ale różnorodne specjały mięsne potwierdzają, że południe Chorwacji ma również wyjątkową ofertę mięsną, z kilkoma fantastycznymi specjałami, na które przepisy przekazywane są od dziesięcioleci, z pokolenia na pokolenie. W daniach mięsnych, najwyższej jakości lokalne składniki łączą się z tradycyjnymi metodami przygotowania, a takie połączenie nie może nie dać świetnego rezultatu, który zadowoli podniebienia nawet najbardziej wymagających smakoszy.

Jakie są najpopularniejsze specjały mięsne?

Wszystkie potrawy łączy bogactwo smaku, a status najpopularniejszych dań mięsnych mają: zielona menestra, šporki makaruli i peka.

Zieloną menestrę można przygotować na kilka sposobów, więc podobnie jak wiele innych tradycyjnych potraw, przepis różni się w zależności od lokalizacji. Wszystkie łączy wielowiekowa tradycja, a uważano ją za jeden z ulubionych przysmaków dubrownickiej szlachty. Zielona menestra jest częścią świątecznego menu, ale przygotowywano ją także na różne przyjęcia. Jest specyficzna, bo przygotowywana jest z różnych rodzajów kapusty (kapusta galicyjska, jarmuż, kapusta głowiasta…) i kilku rodzajów mięs, m.in. suszonej wieprzowiny, brawetyny i domowej roboty suszonych kiełbasek, a są też odmienne receptury na dwie wersje zielonej menestry; z Dubrownika i z Konavle, skąd – jak się uważa, pierwotnie pochodziła menestra.

Kolejnym lokalnym daniem, szczególnie na chłodniejsze, zimowe dni, jest šporki makaruli. Mowa o makaronie z sosem mięsnym, przysmaku przygotowywanym tradycyjnie w okolicach święta św. Błażeja. Mimo, że świąteczne, danie to zawsze jest chętnie widziane na stole w jadalni, a przepis sprzekazywany jest od wieków, z pokolenia na pokolenie. Warto poruszyć jego ciekawe imię, z którym wiąże się interesująca historia. Otóż, najbardziej pożądaną częścią dania jest zdecydowanie sos, a to ze względu na zawarte w nim mięso. Gdy został zjedzony, ostatnim gościom pozostawał jedynie makaron, czy też makaruli z samym sosem lub brudny makaron (šporki makaruli).

Mimo, że na wyspach przeważają specjały rybne, musimy tu wspomnieć o Korčuli i jej wyjątkowym specjale zwanym: škopčevina. Mięso kastrowanego kozła było kiedyś uważane za danie ubogich, a dziś stało się uwielbianą tradycją.

Jednym z ciekawszych i bardziej cenionych specjałów jest kapłon, gatunek drobiu, który od wieków jest częścią lokalnej gastronomii. Jest nieodzowną częścią stołu podczas świąt i ważnych rodzinnych spotkań, a cieszy się popularnością także wśród turystów, ponieważ wnosi na talerz odrobinę tradycji i autentyczności. Kapłon jest soczysty i chrupiący na zewnątrz, miękki w środku, a oprócz wysokiej jakości mięsa, swój bogaty smak zawdzięcza przede wszystkim marynacie sporządzonej z mieszanki przypraw, ziół i oliwy.

Na koniec zostawiliśmy jedno z najbardziej oryginalnych i ulubionych dań – pekę. Tradycja pieczenia w żarze jest szczególnie popularna w okresie świąt, ale pekę przyrządza się przez cały rok. Najczęściej przygotowuje się cielęcinę, wieprzowinę lub jagnięcinę, w połączeniu z ziemniakami i wybranymi warzywami – marchewką, papryką, cebulą, czosnkiem… Nie mówimy tu o jedzeniu „na szybko”, bo pieczenie trwa kilka godzin, ale warto poczekać, bo efektem jest soczyste mięso, z chrupiącymi ziemniakami i aromatycznymi warzywami.

Wybór specjałów mięsnych pokazuje, że nawet „miłośnicy mięsa” mogą się tu dobrze bawić, pomimo większej popularności dań rybnych, co potwierdza, że ​​ten region jest doskonałym miejscem na kulinarne przygody.

Kuchnia wysp Korčula, Lastovo i Mljet przynosi niezapomniane i wyjątkowe opowieści kulinarne

Ogromną rolę w różnorodności oferty Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej odgrywają także wyspy, które swoją ofertą kulinarną przyczyniają się do bogactwa gastronomicznego naszego regionu. Myślimy tu przede wszystkim o największych wyspach żupanii – Korčuli, Lastovo i Mljet – miejscach, które nie tylko urzekają piękną przyrodą, ale także przyciągają turystów wyjątkowymi doznaniami kulinarnymi. Wyspiarska kuchnia jest nieodparcie atrakcyjna dla każdego smakosza, i dzięki opowieści, która skrywa się za wieloma pysznymi daniami oraz bogatej historii i tradycji kulinarnej.

Choć kuchnia wysp Mljet, Korčula i Lastovo wnosi również współczesne nowinki, wciąż podejmuje się wysiłki, aby zachować tradycyjną kuchnię lokalną, dlatego jej fundamenty stanowią przepisy przekazywane z pokolenia na pokolenie, przez dziesięciolecia, a nawet stulecia. W centrum są różnorodne specjały z ryb i owoców morza, zawsze uzupełnione kieliszkiem dobrego wina, co daje rapsodię smaków, która nie pozostawi obojętnym nawet najbardziej wymagającego smakosza.

Po przybyciu na każdą z trzech niewiarygodnie pięknych wysp, rozpoczyna się wyjątkowa podróż gastronomiczna po wyspiarskiej kuchni, podczas której spotykamy specyficzne dania słone i słodkie. Każde z nich przesiąknięte jest bogactwem smaków i aromatów, ale także wielowiekową tradycją, dlatego też snują wyjątkową opowieść kulinarną.

Wyspiarska kuchnia na Korčuli

Zaczniemy od oliwy – mimo iż nie jest to danie, jest niezbędnym składnikiem wielu przepisów. Jak powszechna jest uprawa oliwek pokazują liczby, według których zajmują się nią setki gospodarstw. Oliwa o lekko owocowym smaku i doskonałej złocistej barwie jest idealnym dodatkiem do rybnych specjałów, sałatek czy też do „polewania” pieczywa.

Korčula słynie z niezwykłych specjałów, wśród których wyróżniają się ryby i owoce morza. Od najprostszej ryby z grilla, przez soczystą ośmiornicę, która najsmaczniejsza jest ugotowana we własnym soku, aż po brudet. W wersji z Korčuli nazywa się popara, a w rzeczywistości jest gulaszem rybnym, tradycyjnym daniem, w którym miesza się drobne rybki, zupę i ziemniaki jako przystawka.

Miłośnicy dań mięsnych również będą zadowoleni, dzięki najsłynniejszym potrawom mięsnym Korčuli – czyli daniu žrnovski makaruni i uwielbianej pašticadzie z gnocchi. Przepis na długi, cienki makaron był przekazywany z pokolenia na pokolenie, a od miejsca pochodzenia  – Žrnove – otrzymał przydomek „žrnovski”. Choć najczęściej serwuje się go w połączeniu z wołowiną, dlatego dobrze komponują się z czerwonym winem, žrnovski makaruni sprawdzają się równie dobrze z šalšom, czyli pomidorowym sosem. Nie można pominąć także škopčeviny, dania, które może nie jest dla każdego, ale ci, którzy go skosztują, będą zachwyceni tradycyjnym przygotowaniem koźlego mięsa, które najsmaczniejsze jest z rożna. Inną wyspiarską specjalnością, choć rozpowszechnioną w całej Dalmacji, jest pašticada z gnocchi. Gdy jest dobrze przyrządzona, a przepis z Korčuli wymaga długiego przygotowania, rozpływa się w ustach. W wielowarstwowych i bogatych aromatach mieszają się smaki Korčuli, które już w jednym kęsie przynoszą to, co najlepsze z jej dziedzictwa kulinarnego.

Słone dania smakują jeszcze lepiej, gdy zostaną uzupełnione słodkim kęsem, a Korčula i tutaj ma swoich lokalnych faworytów, a są to: lumblija, spomilja, cukarina, amareta i klašun.

Opowieść gastronomiczna nie jest kompletna bez części enologicznej, dlatego słynne wina z Korčuli są „kropką nad i” każdego dania. Wśród win białych są to Pošip, Rukatac i Grk, natomiast najbardziej znanym z win czerwonych jest Plavac mali.

Wyspiarska kuchnia na Lastovo

Oliwa na wyspie Lastovo to początek i koniec każdej opowieści o jedzeniu. Kuchnia wyspiarska oferuje równie satysfakcjonujący wybór dla miłośników mięsa i ryb, a specjalności z Lastovo opierają się na darach morza i lokalnie uprawianych składnikach. Świeżość, autentyczność i lokalność to przymiotniki, które najlepiej opisują bogatą i różnorodną ofertę gastronomiczną Lastovo, dzięki której odwiedzający mają możliwość spróbowania tradycyjnych i oryginalnych smaków.

Pierwszorzędne ryby królują w menu wielu tawern: sardynki z grilla, skorpena w brodecie (gulasz), ryba na biało (pasta rybna), homar z makaronem, czyli „jastog na pastu”, brodet z węgorza i grillowana murena królewska, to jedne z ulubionych przysmaków z owoców morza. Przyjrzymy się najprostszej i prawdopodobnie jednej z najsmaczniejszych potraw, sardynkom z grilla, które zdaniem wielu, po raz pierwszy przyrządzono na Lastovo. Według oryginalnej receptury sardynki z Lastovo są całkowicie oczyszczone, bez głowy i „wnętrzności”. Wspólnym mianownikiem sardynek, ale także wszystkich innych wyspiarskich specjałów, jest świeżość, bo miejscowi wiedzą najlepiej, że danie jest smaczniejsze, gdy ryba jest świeżo złowiona, i chcą przekazać tę pasję każdemu odwiedzającemu.

Choć ryby dominują, miłośnicy mięsa także nie będą mieli trudności z pobytem na tej niesamowitej wyspie, a to za sprawą licznych gospodarstw domowych, w których przygotowywane są rozmaite mięsne przysmaki. Przede wszystkim mowa tu o kurczaku, kozie i jagnięcinie, a podobnie jak dania rybne, potrawy mięsne również podtrzymują bogate dziedzictwo gastronomiczne wyspy, zachęcając do delektowania się lokalnym, świeżo przygotowanym jedzeniem.

Śródziemnomorskich smaków wyspy Lastovo warto skosztować także poprzez ich słodką stronę. Na koniec wizyty w restauracji nie zapomnij poszukać typowych deserów z Lastovo, wśród których najpopularniejsze to skalice, prkle, kotonjata i arancini. Karta win jest bardzo podobna do tej na pozostałych wyspach Żupanii dubrownicko-neretwiańskiej, a więc lokalne odmiany Rukatac, czyli Maraština i Plavac mali doskonale uzupełnią każdy wyspiarski posiłek.

Wyspiarska kuchnia na Mljet

Wysokiej jakości kuchnia charakteryzuje także najbardziej zieloną chorwacką wyspę, której menu w restauracjach i tawernach opiera się na długiej tradycji, powstałej dzięki obfitości ryb i owoców morza.

Wyróżnia się tu jedno „nietypowe” danie wyspiarskie – węgorze, które żyją na wyspie dzięki terenom podmokłym, czyli źródłom słonawej wody, których Mljet ma aż trzy. Niezależnie od tego, czy przygotowuje się je na grillu, czy jako brodet, węgorze są wyspiarskim przysmakiem, który sprawi, że każdy smakosz ich zapragnie.

Występują również inne rodzaje świeżych ryb, których smak dopełnia oliwa najwyższej jakości, bo uprawa oliwek jest od wieków częścią lokalnego dziedzictwa.

Specjały mięsne także są reprezentowane w lokalnej kuchni, zwłaszcza mięso kozie. Koźlina bowiem uchodzi za ceniony specjał, ze względu na swój aromat i konsystencję, a szczególnie dobrze komponuje się z aromatycznymi ziołami, w które Mljet obfituje. Jeszcze jeden przysmak pochodzi od kóz; ser kozi znany ze swojego bogatego aromatu. Kozie mleko, a co za tym idzie i ser, który uważany jest za perłę gastronomii, ma wyrazisty smak dzięki swobodnemu wypasowi kóz na wyspie. Wiele wyspiarskich specjałów przyrządza się również z dziczyzny – dzika, zająca, jelenia i muflona, ​​biorąc pod uwagę, że bogate lasy na wyspie są domem dla różnych rodzajów zwierzyny łownej. Ich mięso ma specyficzny, intensywniejszy smak, a najsmaczniejsze jest w połączeniu z marynatą z ziół śródziemnomorskich.

Po słonym posiłku, słodkie smakuje jeszcze lepiej, a w deserach kuchni wyspiarskiej główną rolę odgrywają proste, tradycyjne składniki, takie jak figi, migdały i chleb świętojański, wyróżniające się bogactwem. A na koniec, nic nie liczy się bez najwyższej jakości wina, które swoją wyjątkową jakość zawdzięcza słońcu i bliskości morza. Pošip i Rukatac są najczęściej wspominanymi białymi winami, natomiast wśród czerwonych najpopularniejszy jest Plavac Mali.

Dlaczego oliwa to coś więcej niż tylko jedzenie? Niesie ze sobą tradycję, historię i zdrowie, cieszy się także popularnością jako pamiątka

Drogocenna, bogata, zdrowa, autochtoniczna… Wymieniliśmy tylko kilka epitetów opisujących oliwę, niezbędną część gastronomicznej oferty regionu dubrownicko-neretwiańskiego. Drzewo oliwne jest cenione samo w sobie i od czasów starożytnych jego owoce gościły na stołach miejscowej ludności, jako cenny element dziedzictwa tego regionu.

Zanim przejdziemy do oliwy jako niezwykłego związku natury z człowiekiem, a dziś bardzo popularnego elementu oferty turystycznej, należy podkreślić wszystkie jej walory zdrowotne. Oliwa stanowi centrum diety śródziemnomorskiej, zwanej także „złotym standardem dla serca” ze względu na równowagę i korzyści, jakie przynosi dla organizmu. Korzyści ze spożywania oliwy są szerokie: jest bogata w zdrowe kwasy tłuszczowe, witaminy i przeciwutleniacze, a jej spożywanie w umiarkowanych ilościach wspiera zdrowie człowieka – od trawienia, przez układ odpornościowy, aż po serce.

Drzewo oliwne i oliwa są symbolem oddania, wysiłku i pracy

Przez stulecia oliwa stała się czymś więcej niż tylko zdrowym dodatkiem do potraw. Dziś jest rozpoznawalnym symbolem regionu dubrownicko-neretwańskiego i ma za sobą długą historię produkcji, dlatego nie jest jedynie produktem spożywczym. Oliwa snuje opowieści o historii i tradycji, ponieważ lokalna produkcja jest głęboko zakorzeniona w życiu mieszkańców regionu. I to oddanie plantatorów oliwek, ich miłość do owoców drzewa oliwnego jest wyczuwalne w każdej kropli oliwy.

Nie tylko w kuchni i jadalni, wyjątkowość oliwy doceniana jest także przez gości odwiedzających południową Chorwację, dlatego stała się ona istotną częścią oferty turystycznej. Choć nie jest to deser, wiadomo, co jest „najsłodszą” częścią każdego posiłku – polanie chleba oliwą, początek każdego posiłku, który najlepiej oddaje jego wykwintność.

Oprócz rozkoszowania się bogatym smakiem, turystów interesuje także historia, jaką niesie ze sobą oliwa. Opowieść o pochodzeniu oliwy, w której starannie zebrane oliwki, przetworzone w tłoczni stają się oliwą, jest jedną z tych, które wielu gości chce usłyszeć.

Każdy, kto chociaż raz brał udział w zbieraniu oliwek, wie, że to coś więcej niż „zwykłe” zbieranie. Są to wyczekiwane z niecierpliwością dni, do których starannie się przygotowuje i które oznaczają spotkanie w gronie rodziny i przyjaciół. Zbieraniu oliwek zawsze towarzyszy poczucie wspólnoty, opowieści, śmiech i pyszne przekąski, dlatego stało się ono istotnym elementem tradycji i dziedzictwa rodzinnego. Wspólne działanie łączy pokolenia, bo każdy członek, od najmłodszego do najstarszego, ma swoje zadanie. Chociaż zbieranie oliwek jest wymagające fizycznie, nikomu nie wydaje się ciężkie, ponieważ pozwala zachować tradycję i tworzy wyjątkowe wspomnienia. Teraz mogą je tworzyć także turyści. Umożliwia im to wielu lokalnych producentów, których rodzinna historia związana jest z produkcją oliwy, dlatego degustacje, wizyty w gajach oliwnych i doświadczenia z pierwszej ręki, są dziś nieodzowną częścią oferty turystycznej regionu.

Degustacja oliwy to świetny sposób na mały wgląd w fascynujący świat uprawy drzew oliwnych. Pokazuje, że każda kropla oliwy, z różnych odmian oliwek, ma swoją niepowtarzalną historię, a wizyta w gaju oliwnym to świetny sposób, aby doświadczyć procesu wytwarzania „płynnego złota”, jak wielu pieszczotliwie nazywa oliwę. Doskonała, o najpiękniejszych złocistych odcieniach i bogatym aromacie, oliwa zabierze Twoje kubki smakowe w niepowtarzalną podróż.

Profesjonaliści chętnie podzielą się też swoimi sekretami dotyczącymi wykorzystania oliwy w codziennej kuchni. Takie złote porady są najcenniejszą pamiątką z wycieczki, a jeśli masz ochotę na coś bardziej „konkretnego”, czyli namacalnego, to najpiękniejszą z możliwych pamiątką jest butelka oliwy. Dzięki niej, każdy może zabrać ze sobą dawkę lokalnego smaku tego regionu i przez długi czas cieszyć się bogactwem, jakie ze sobą niesie. W jednej tylko butelce doskonale łączą się kultura regionu i jej najbardziej wyjątkowe smaki, a rodzi się oryginalne wspomnienie wizyty w wyjątkowym regionie.